Czy kiedykolwiek podczas ćwiczeń resuscytacji na kursie pierwszej pomocy zastanawiałeś się do kogo należy twarz najpopularniejszego fantoma? Znaczna większość bez wahania odpowie, że należy do aktorki, piosenkarki, a nawet do samego twórcy pierwszych lalek przeznaczonych do resuscytacji krążeniowo oddechowej. Jednak historia zaczyna się mrocznie, a mianowicie od śmierci 16-letniej dziewczyny.
Nikomu nie przyszło by na myśl, że ta tragedia uratuje miliony ludzkich istnień, mimo że życie nastolatki zakończyło się przedwcześnie. Nikt nie wie, dlaczego młoda dziewczyna odebrała sobie życie. Jedyne, co jest pewne to, że zmarłą osobę wyciągnęli z Sekwany. Jej ciało zabrali do kostnicy i wystawili na widok publiczny, aby ktoś mógł je rozpoznać i zidentyfikować. W tamtych czasach mieszkańcy Francji publicznie wystawiali zwłok. Uznawano, że to najlepszy sposób na identyfikowanie ciał zmarłych. Mimo licznych gapiów Nieznajomej znad Sekwany nigdy nie rozpoznano.
Nieznajoma znad Sekwany wyglądała nawet po śmierci na spokojną, jakby spała. Ludzie widzieli ślad spokoju i uśmiechu na twarzy dziewczynki. Coraz więcej osób mówiło o jej twarzy. Zarządca kostnic, w której przebywało ciało, zafascynował się wyrazem twarzy dziewczynki tak bardzo, że przed pochówkiem wykonał jej gipsowy odlew. Podobizna dziewczynki stała się absolutnym fenomenem pod względem popularności, a także sprzedaży. Początkowo maskę sprzedawali w sklepach z pamiątkami w Paryżu. Z biegiem czasu podobizna trafiła do Niemiec, a następnie w całej Europie. Wkrótce dziewczęca postać pojawiała się w każdym sklepie jako dekoracja, rzeźba, czy obraz. Albert Camus, znany francuski pisarz, nazwał ją „Zatopioną Moną Lisą”. Podobizna szybko stała się ikoną ówczesnych salonów na całym kontynencie. Dokładna historia losów Nieznajomej z Sekwany nie jest do końca znana. Być może jest to jedynie legenda podawana od 150 lat.
Fantom zwany Małą Anią
Pół wieku później, syn Asmunda Laerdala, producenta zabawek, prawie utonął. Uratował go ojciec, który wykonał reanimację. Gdy grupa lekarzy odkryła w jaki sposób chłopiec przeżył, poprosiła Asmunda Leardala o zrobienie lalki treningowej. Manekin miał pomóc w ćwiczeniach serii oddechów i uciśnięć klatki piersiowej. Twórca zabawek rozpoczął proces tworzenia lalki, która miała pomóc w nauce RKO. Laerdal spotkał się z nie lada wyzwaniem technicznym, ponieważ musiał nadać lalce konkretny wyraz twarzy, który odzwierciedlałby człowieka. Podczas przygotowania fizjonomii manekina przypomniał sobie o pewnej ozdobie wiszącej w domu jego teściów, czyli o gipsowej podobiźnie dziewczynki wyłowionej z Sekwany. Tak powstał znany nam dziś fantom, któremu artysta nadał imię Little Anne.
Efekt serii niefortunnych zdarzeń
Z pewnością produkt ten jest jednym z największych sukcesów w dziedzinie pierwszej pomocy, a także przełomowym w kwestii nowych metod ratowania życia. Technika resuscytacji krążeniowo oddechowej jest nam znana dopiero od l poł. XX wieku. Nowa metoda umożliwiła na przestrzeni 60 lat uratowanie ponad 2 miliony osób i z pewnością pomoże kolejnym.
PL 
EN