Pierwsza pomoc psychologiczna świadczona na miejscu zdarzenia może zapobiec zaburzeniom pourazowym. Warto zapoznać się ze wskazówkami przygotowanymi przez National Child Traumatic Stress Network i National Center for PTSD.
1. Nawiązanie kontaktu
Jeżeli dla osoby poszkodowanej jesteś osobą obcą konieczne jest abyś się przedstawił i określił swoje intencje wobec poszkodowanego. Pozostań uważny na to co komunikuje poszkodowany.
2. Zapewnienie bezpieczeństwa i dobrostanu fizycznego oraz psychicznego.
Potrzeby fizjologiczne i poczucie bezpieczeństwa są w takiej sytuacji nadrzędne do odzyskania równowagi psychicznej. To na nich skoncentruj swoje wsparcie.
3. Istnieje wiele metod pomagających stabilizować emocje. Zaliczymy do nich ograniczenie zbędnego bodźcowania stresorami, budowanie poczucia bezpieczeństwa jak i doraźne, jak np. kontrolowane uspakajanie oddechu.
4 i 5. Zbieranie informacji i pomoc praktyczna. Poszkodowany może mieć zwyczajne potrzeby fizjologiczne (głód), czy emocjonalne (kontakt z rodziną), które boi lub wstydzi się zakomunikować. Zapytajmy o nie i jeżeli to możliwe to pomóżmy je zrealizować.
6. Właściwie poinstruowana rodzina, rodzic to najlepsze wsparcie psychiczne. Jeżeli to tylko możliwe wdrażajmy ich do pomagania jak najwcześniej.
7. Poszkodowani wstydzą się swoich reakcji na stres takich jak płacz, oddawanie moczu, mówienie niecodziennych rzeczy. Zakomunikujmy poszkodowanemu, że te wszystkie jego reakcje są w pełni zrozumiałe w takiej sytuacji.
8. Wypadek, który się przytrafił to często jeden z wielu problemów, z którymi borykają się poszkodowani. Jako ratownicy często pomagamy, osobom bezdomnym, z problemem alkoholowym czy narkotykowym. Czy wiesz gdzie w takich sytuacjach szukać pomocy w swoim mieście?
Nasze artykuły o wsparciu psychicznym dzieci:
- Esencja wiedzy - Informator do druku
- Jak mówić do dziecka na miejscu wypadku?
- 8 podstawowych działań w zakresie pierwszej pomocy psychologicznej
- Jak wspiera rodzic
- Nie zabieraj maskotki dziecku!
- 4 x NIE
- Główne reakcje na stres u dzieci 0-3 lat
- Główne reakcje na stres u dzieci 4-6 lat
- Główne reakcje na stres u dzieci 7-12 lat
- Główne reakcje na stres u osób nastoletnich